Grbavica (2&1; aangrijpend verhaal + goed spel & HET wordt geheim gehouden tot het einde)
Figner, The End Of A Silent Century (niet gezien)
Buddha's Lost Children (niet gezien)
Fateless (niet gezien)
Adrift (2&1; domme Amerikanen worden gestraft + goede karakterisering & zeer wazig beeld)
Lady In The Water (niet gezien)
De Gouden Beer van het Berlijnse filmfestival werd dit jaar gewonnen door Grbavica (www.cinemien.nl), een coproductie uit Oostenrijk, Bosnië-Herzegovina, Duitsland, Kroatië. De film speelt in Sarajevo, in het heden en er is een verschrikkelijk geheim dat pas aan het eind van de film onthuld wordt. Het Grbavica van de titel is een buitenwijk waar moeder Esma en dochter Sara leven. Of liever geschreven overleven. Geld is een probleem, de verzorgingsstaat is nog niet doorgedrongen in Bosnië en Esma moet via allerlei bijbaantjes zorgen dat er voldoende geld is voor het dagelijks eten en de school voor Sara. Die Sara is nu oud genoeg om meer te weten over haar vader en vraagt haar moeder herhaaldelijk om informatie. Pas aan het eind van de film geeft moeder Esma toe en biecht op dat ze tijdens de oorlog aldaar in een kamp langdurig is verkracht door Četniks. Ik denk dat het beter zou zijn als het publiek dit vanaf het begin van de film zou weten. Dan kan de aandacht volledig uitgaan naar de beweegredenen van de hoofdpersonen in plaats van giswerk te moeten doen naar wat er nou zo bijzonder is aan dit verhaaltje. 
Regisseur en scenarist Jasmila Zbanic neemt alle tijd om de scènes achter elkaar te zetten en ons een kijkje te gunnen in de naoorlogse Bosnische samenleving, waar alleen maar psychisch gewonde mensen rond lopen. In iemand of iets de schuld geven of het simpel opdelen van de wereld in goed en slecht is ze niet geïnteresseerd. Dat maakt alles ondanks het specifieke onderwerp toch heel herkenbaar. De film komt ook over door de goede acteerprestaties van de hele cast. Toch moet gezegd worden dat het een stichtelijke film is, dat dan ook behalve die Gouden Beer ook de Prijs van de Oecumenische Jury en de Peace Film Award kreeg.Adrift (www.adriftmovie.nl) is gelukkig helemaal niet stichtelijk. Na een wat aarzelend begin met een niet ter zake doende vakantievideo gaan zes redelijk welgestelde Amerikaanse vrienden van rond de dertig aan boord van een jacht in Mexico. Eenmaal op volle zee springen ze allemaal vrolijk en eentje iets minder vrolijk in het water zonder te beseffen dat er geen ladder uithangt, waardoor ze weer aan boord zouden kunnen komen. Alleen een baby ligt nog aan boord te slapen. Het probleem voor deze zes is duidelijk. Ze moeten op een of andere manier weer aan boord zien te klimmen van het opeens huizenhoog lijkende jacht. Bij die pogingen worden verschillen in karakter duidelijk en ook blijkt dat niet iedereen altijd even eerlijk is geweest. Grote pret dus om die roekeloze Amerikanen die niet vooruitdenken. Jammer is alleen het wat wazige scoopbeeld, wat in de persmap wordt uitgelegd als zijnde afkomstig van een 16 mm camera met 35 mm lenzen, maar dan nog. De Amerikaanse acteurs en Duitse makers zijn nauwelijks bekend en de film zelf is in Malta opgenomen. Dat zou een gevoel van ontheemdheid moeten geven, maar de film is toch goed getroffen met maar hier en daar een enkele inzinking van de spanning en soms heel lachwekkende dialogen.
