X-Men: The Last Stand (niet gezien)
Gabrielle (niet gezien)
Shaggy Dog (1&2; dieren & Tim Allen + slechte CGI)
What The Bleep - Down The Rabbit Hole (1&2; onderwerp & documentaire + rare mengvorm)
Imagine Me & You (1&2; komedie & televisie sitcom + geen tempo)
Silent Hill (1&2; sfeer & gebrek aan plot + kinderlijke kijk op religie)
Het wordt acteurs nooit aangeraden om met dieren te werken, omdat die altijd de show stelen. In The Shaggy Dog (www.shaggydog.nl) doet Tim Allen die een officier van justitie speelt wel zijn best met allerlei imitaties van een hond, maar hij kan de prestatie van hoofdrolspeler Coal met een dubbelrol natuurlijk nooit evenaren. De rest van de cast loopt er een beetje verloren bij in de met slechte computeranimaties opgevulde film. Deze ongeïnspireerde maar betrouwbare familiefilm is een remake en omdat het weer bij uitstek de fantasieloosheid en het gebrek aan durf in het huidige filmklimaat etaleert is het aardig om te kijken naar wat het zegt over de huidige Amerikaanse maatschappij. Zo bekeken blijft het gezin de hoeksteen van de samenleving, grote maatschappijen die dierproeven doen worden gemanipuleerd door geldwolven en de wetenschap is ook al niet te vertrouwen.
Wetenschap is het onderwerp van What The Bleep – Down The Rabbit Hole (www.whatthebleep.nl) een documentaire die pratende hoofden combineert met animatie plus een paar gedramatiseerde scènes. Een rare vorm die de onvermijdelijke saaiheid van de documentairevorm niet kan opheffen. De kwantummechanica wordt door de pratende hoofden toegelicht en uitgelegd in de animaties, terwijl de speelfilmfragmenten het meest onbeholpen deel van de film zijn. Veel beter lijkt het me om een goed artikel te lezen of een boek ter hand te nemen dan deze lange zit te ondergaan.
Lang duurt ook Imagine Me & You (www.imaginemeandyou.nl), inderdaad krijgt opnieuw een film de titel van een liedje uit de jaren zestig. Dit is een Engelse romantische komedie, maar het lijkt meer op een Engelse sitcom, zoals de vorige hits in dit genre als Four Weddings And A Funeral ook meer geschikt waren voor televisie. Overbodige shots van exterieurs alsof er net een reclameblok gepasseerd is en de kijker weer moet weten waar hij is zijn schering en inslag. Af en toe een leuke tekst met soms een rake typering wegen niet op tegen de dode momenten in de film. Tempo in een film is niet te leren.
Als een film niet is gebaseerd op een oude hitsingle dan ligt een videogame wel ten grondslag aan het scenario. Dat is het geval met Silent Hill (www.welcometosilenthill.nl), een film zonder nationaliteit en zonder plot. Regisseur Christophe Gans is Frans, hoofdrolspelers Radha Mitchell en Sean Bean zijn respectievelijk Australisch en Engels. Er is veel onzin te zien in apocalyptische beelden of religieuze symboliek zonder dat er ook maar iets hout snijdt. Ook hier duurt het weer lang, erg lang voordat de kijker wordt verteld wat er aan de hand is en als dat eenmaal verteld is, blijkt het allemaal wel erg mager te zijn. Hoofdzaak in deze film zijn de visuele dimensies en de sfeer van een verlaten, van de buitenwereld afgesneden stadje die Gans wel weet op te roepen.
Abonneren op:
Posts (Atom)